All the latest news about Kore. Ydro.

Το κατεξοχήν όμως στοιχείο που καθιστά το συγκεκριμένο τραγούδι σταθμό στην (προ)ιστορία των Κόρε. Ύδρο. είναι ότι αποτέλεσε την πρώτη καλλιτεχνική συνεύρεση του Παντελή Δημητριάδη με τον Αλέξανδρο Μακρή. Ο «κ. Αλεξάκης» (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Αλέξανδρου κατά τη συγκεκριμένη περίοδο), ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους που αναγνώριζε καλλιτεχνική αξία στα -κατά μαζική τότε ομολογία- «καραγκιοζιλίκια» της πρώτης περιόδου του συγκροτήματος, ευθύνεται για την παραγωγή του τραγουδιού, όπως άλλωστε και των μισών κομματιών του δίσκου στον οποίο περιέχεται, καθώς και για το υφέρπων synthesizer part που συνοδεύει την ακούρδιστη κιθάρα και την «κρύα, παράφωνη και άχρωμη φωνή». [Φυσικά, κανείς δεν μπορούσε τότε να φανταστεί ότι η περιστασιακή αυτή, περίεργη και απρόσωπη, υποτυπωδώς καλλιτεχνική συνάντηση των δύο λυκειακών γνωστών, που κοίταζαν ο ένας τον άλλο με μάτια γεμάτα απορία και επιφύλαξη, θα εξελισσόταν μετά από μερικά χρόνια σε μόνιμη καλλιτεχνική συνύπαρξη και κοινό... αγώνα ενάντια στο ελληνικό μουσικό κατεστημένο.]
Το video-clip του τραγουδιού, δεύτερο για το «demo»-album Εξήντα Άννες για μια Στέλλα, που κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο του 1999 σε 36 CD-R, για διάφορους λόγους έμεινε ανολοκλήρωτο, σε μορφή αμοντάριστων πλάνων, από τον Ιούλιο του 2000 μέχρι και τον περασμένο Αύγουστο, οπότε και υποβλήθηκε σε ψηφιακή επεξεργασία από μηδενική βάση, με σκοπό να παρουσιαστεί για πρώτη φορά στα πλαίσια του αφιερώματος στα video της πρώτης περιόδου του συγκροτήματος. [μετάβαση στο FAN CLUB (ΚΥ 94-01)]

Τη συγκεκριμένη περίοδο τα μέλη της ευρύτερης κοινότητας των Κόρε. Ύδρο. βρίσκονται διασκορπισμένα σε 4 διαφορετικές ευρωπαϊκές χώρες, όπου και μελετούν ιδιωτικά το πρόσφατα δημιουργημένο pro-demo του νέου δίσκου, ενώ αγνοείται η τύχη του Νίκου Βαρότση, η καρέκλα του οποίου στο studio της Ανούσιας Έντασης έχει αρχίσει να τρίζει επικίνδυνα, πριν ακόμα επισημοποιηθεί η μόνιμη ενσωμάτωσή του στο συγκρότημα.
Όσον αφορά ακριβώς την προετοιμασία της καινούριας δουλειάς του συγκροτήματος, σε πρόσφατη τηλεφωνική μας επικοινωνία με τον κατά τα άλλα (διάβαζε: «ανοιχτή επιστολή») φλύαρο frontman Παντελή Δημητριάδη με σκοπό να πάρουμε κάποιες επιπλέον πληροφορίες, η απάντησή του ήταν λακωνική και αόριστη. [Λακωνικότερος («Ησυχία»), όπως άλλωστε αναμενόταν, ήταν ο Κωνσταντίνος Αμύγδαλος από το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου περνάει ανέμελες μέρες ξεκούρασης και πνευματικής τόνωσης, ενώ από την πρωτεύουσα της Ελλάδας ένας αγνώριστος Γιώργος Αρβανιτάκης για ανεξήγητο λόγο αρνήθηκε να μας μιλήσει, εκτοξέυοντας εναντίον μας ύβρεις του τύπου «Ά’ στο διάολο, κωλόπαιδα» και κλείνοντάς μας το τηλέφωνο.]
Δύσκολη είναι προς το παρόν η επικοινωνία με τον Αλέξανδρο Μακρή, που πρόσφατα εγκαταστάθηκε σε πόλη της Γερμανίας, όπου και θα παραμείνει για το επόμενο εξάμηνο (με μια μικρή κερκυραϊκή παρένθεση για τις γιορτές των Χριστουγέννων). Σύμφωνα πάντως με κρυπτική και πολυσήμαντη δήλωση της ασώματης ύπαρξης που κατευθύνει από το παρασκήνιο το συγκρότημα, «οι μέρες του "δεν ξέρω, δεν ξέρω" έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και το νέο ύδωρ έχει μπει για τα καλά στα αυλάκια της πληγωμένης καρδιάς»...